στρεπτός

-ή, -ό / στρεπτός, -ή, -όν, ΝΜΑ [στρέφω]

1. συνεστραμμένος, στριμμένος (α. «στρεπτό καλώδιο» β. «στρεπταῑς λύγοισι σῶμα συμπεπλεγμένους», Ευρ.)

2. το αρσ. ως ουσ. ο στρεπτός

περιδέραιο από συνεστραμμένο μέταλλο ή από αλυσίδα

νεοελλ.

αυτός που μπορεί να περιστρέφεται («στρεπτός τρόχιλος»)

αρχ.

1. κεκαμμένος, λυγισμένος, κυρτός

2. εύκαμπτος, αυτός που στρέφεται εύκολα

3. μτφ. (για πρόσ.) αυτός που αλλάζει γνώμη («στρεπτοί δὲ τε καὶ θεοὶ αὐτοί», Ομ. Ιλ.)

4. (το αρσ. και το ουδ. ως ουσ.) ὁ στρεπτός και τὸ στρεπτόν

είδος αρτοσκευάσματος, κουλούρι

5. φρ. α) «στρεπτὸς χιτών»

i) πλεχτός χιτώνας

ii) (κατά τον Αρίσταρχο) είδος χιτώνα από πλεγμένους σιδερένιους κρίκους, αλυσιδωτός χιτώνας

β) «στρεπτὸν κυμάτιον» — αρχιτεκτονικό κόσμημα σε σχήμα ελισσόμενου κυματίου

γ) «τὰ στρεπτὰ τῶν στύλων» — γλυφές που περιστρέφονται ελικοειδώς

δ) «στρεπτὸς μοτός» ή «στρεπτὸς τιλτός» — περιεστραμμένο ξαντό

ε) «στρεπτὴ γλῶσσα» — γλώσσα με ευστροφία λόγου.